رودسر از شهرهای باستانی ایران است و در دوران باستان کوتم نامیده می شد. اعراب آنرا هوسم می نامیدند. حدود پانصد سال پیش نام شهر به رودسر(کنار رود) تغییر یافت

«جواهر دشت» جواهری در خطه سرسبز گیلان است. سرزمینی زیبا در 22کیلومتری محله سیاهکلرود در شرق گیلان که در شهرستان رودسر واقع شده است. طبیعت بکر، دشت های وسیع و سرسبز، هوای پاک، سکوت وصف ناپذیر و... همه و همه در این منطقه زیبا جمع شده تا گردشگران و مسافران ایرانی و خارجی زیادی را به سوی خود جذب کند.
برای رفتن به جواهردشت از سیاهکلرود سوار بر جیپ های مسافرکش می شویم که معمولاً بیش از ظرفیت مسافر سوار می کنند. از خیاط محله، سجیدان و رودخانه سجیدان می گذریم و وارد چاشت خورلات (چاشت به معنی ناهار) که مکانی تفریحی و گردشی است می شویم. فاصله سیاهکلرود تا جواهردشت از میان جنگل های انبوه و درختان سر به فلک کشیده و رودخانه و دره و کوه می گذرد .
با این که مسیر را باید از جاده خاکی بگذریم اما سرسبزی این مشکل را هموار می کند و در یک چشم به هم زدن مسیر 2ساعته طی شده و به محله زیبای جواهردشت می رسیم. قهوه خانه های توراهی، محلی مناسب برای خوردن چای و استراحت است که رانندگان دقایقی در کنار یکی از آنها می ایستند.
قبل از ورود به محله جواهردشت آستانه متبرکه نقره عباس در دشتی زیبا و وسیع قرار دارد که اهالی و مسافران برای زیارت و سیاحت به آنجا می روند تا چشم انداز زیبای آن را ببینند. وجود گیاهان زیبا مانند «میش گوش» و انواع گل های مختلف با رنگ های متفاوت از جمله زیبایی های این منطقه است. از کنار بقعه، محله و خانه های زیبای آن که با سقف های شیروانی روز به روز در حال افزایش است، دیده می شود.
در گذشته تعداد خانه ها محدود بود اما هر روز خانه ای جدید بنا می شود. در سراشیب سبزه زاران زمین های زیرکشت سیب زمینی و صدای دلنشین زنگوله های گوسفندان در حال چریدن برای هر بیننده تازه واردی جالب و تماشایی است.
زمین های محصور شده با سیم خاردار و دیوارهای سنگی همه و همه نشانگر زیبایی و حد و مرزهای همسایگی و باغات کشاورزی است. جواهردشت آب لوله کشی ندارد و مردم منطقه آب شرب خود را از چشمه ها تأمین می کنند. وسعت سبزه زاران و چمنزاران، بگو و بخند جوانان و مسافران تازه وارد، منظره چریدن گاوها و گوسفندها و صدای زنگوله های آنان هر بیننده ای را بیشتر دلباخته و مشتاق طبیعت زیبا، با صفا و دیدنی جواهردشت می کند.
این همه نشاط و سرور و جنب و جوش را باید مرهون هوای سالم و روح بخش کوهستانی جواهردشت بود. سبزه زارانی چون ناصره دشت، لووه سر و ... هر بیننده ای را به تحرک و نشاط وامی دارد. جواهر دشت، جواهری دیدنی است و هر ایرانی مشتاق طبیعت حق دارد برای یک بار هم شده این روستا را ببیند و با مردم خوب و مهربان آنجا که از سیاهکلرود، قاسم آباد علیا و سفلی، گاوماست و روستاهای دیگر که در فصل تابستان در جواهردشت اسکان دارند، آشنا شوند.
در ضلع جنوبی جواهردشت قله بلند و زیبای سماموس با غرور و سرافرازی قد برافراشته و با ارتفاع  3620 متر از سطح دریا پاسداری جواهردشت را در پناه خویش دارد. برای رسیدن به قله باید یک بلد راه از محله به همراه گردشگران و مسافران باشد تا راه را گم نکنند.
به گزارش روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان گیلان از مطالعه کتب محققان دارالمرز گیلان، از آستارا تا آستارآباد، رویان و رستمدار، راهنمای گیلان و کتاب گیلان درباره جواهردشت جز چند نام درباره آستانه متبرکه دیده نمی شود.
به گفته پیران و ریش سفیدان محل چون در دوران قدیم جواهر نامی در این آبادی بزرگتری و سروری مردم را داشت به احترام او نام آبادی را جواهر دشت نهادند. عده ای دیگر عقیده دارند که چون زمین های دامداری و جنگل های اولی تبدیل به چمن زار و سبزه زارشد و زیبایی سبزه ها و چشمه سارها و مرغوبیت زمین برای کشت و کار مفید شد از آن رو این محل را جواهر دشت گفتند.
از سویی دیگر عده ای دیگر معتقدند این روستا بیش از 400 سال قدمت دارد اما با مشاهدات عینی و بررسی های لازم آنچنان که توصیف می کنند به نظر نمی رسد، زیرا نه آثار تاریخی و مدارک و دلایل مستندی وجود دارد و نه بزرگان علم و ادب و محققان اندیشمند چیزی درباره جواهر دشت نوشته اند.
در هر حال با ملاحظه قبور بالا محله و پائین محله و خانه های سنگ و چوب و درهای کهنه قدیم و استفاده معماری قدیمی و روپوش هایی به نام محلی «لت» و بدون حفاری در گوشه و کنار برای پیدا کردن آثار باستانی و تاریخی و اطلاع کامل از پیدایش این آبادی بعد از دیلمان و اشکورات با حدس و گمان می توان گفت سابقه این آبادی با توجه به این موارد در حدود 200 تا 300 سال بیشتر نیست و به علت دامداری بودن و مهاجرت دامداران به مدارک و دلایل حقوقی نمی توان تکیه کرد و آستانه های نقره عباس، 3برادران و حاج محمد امین به علت نبود نسب نام و کتیبه و سند مستدل نمی توان درباره جواهردشت با اطمینان و قاطعیت چیزی گفت.
به هر حال عمر آبادی جواهر دشت از 300سال نباید بیشتر باشد وهجوم مردم و ازدیاد جمعیت به خاطر هوای پاک و چراگاه هایی است که مردم را برای سکونت موقت به این آبادی کشانده است.
بازاری در نقطه ورودی این آبادی وجود دارد که در آن دکان های قصابی، خوارو بار فروشی و قهوه خانه واقع شده است و مردمی خونگرم و میهمان نواز در این خطه سرسبز زندگی می کنند. همه ساله مسابقات کشتی گیله مردی و طناب کشی و اسب دوانی و... با مشارکت سازمان میراث فرهنگی گیلان و بخش خصوصی در این منطقه زیبا برگزار می شود که خیل عظیمی از علاقه مندان و گردشگران را به این منطقه می کشاند.
دامداران در گذشته از اول بهار به جواهر دشت می آمدند و اوایل فصل سرما دام های خود را به محله های پائین می بردند اما هم اکنون در وقت معینی دام های خود را به ارتفاعات می برند و در وقت معین نیز بازمی گردانند و این موضوع برای بهبود وضع جنگل و مرتع و دشت بسیار مهم است.
جواهر دشت در زمستان به دلیل بارش سنگین برف خالی از سکنه است.