روی کوه سماموس بقعه امام زاده ای هست که دکتر منوچهر ستوده

به پیروی از تاریخ نگاران پیشین و سفرنامه نویسان

غربی که از این ناحیه دیدار داشته اند، آن را مدفن شاه یحیی ( کارکیا یحیی جان) از

سادات کیایی ملاطی می داند و می نویسد:

ظاهرا این سیه سر همان سیه سر خرمه دشت است که روی کوه سماموس است.

در این جا آستانه ای قدیمی است که باید گور کار کیا یحیی جان باشد.

اما سید ظهیرالدین اشاره ای به کوه سماموس نکرده و در این باره چنین می نویسد:

در این اوقات چنان رسانیدند که روز سه شنبه 29 صفر موافق با هفتم مهرماه قدیم ( سنه 884)

از تقدیر سبحانی طایر روح پاک حضرت شاه یحیی از قفس جسمانی طیران نموده و بر کنگره " ارجعی الی

ربک " بنشست . انا لله و انا الیه راجعون و مغفور مرحوم را بنا بر وصیت که کرده بود

همان جا به گرجیان به موضعی مشهور و ملقب است به سیه سر دفن کردند.

آن گاه سید ظهیرالدین بیتی به مناسبت حال آورده است:

عروس سپر از دل تابناک

ز طارم در افتاده بر روی خاک

رابینو نیز به همی کتاب استناد جسته و در سفر نامه خویش به مازندران و استر آباد می نویسد:

شاه یحیی، حاکم تنکابن و بردار سلطان محمد لاهیجانی

که در سال 883 هجری وفات یافته است در گرجیان

در محلی به نام سیا سر مدفون گردید.

رابینو ضمن مشاهده زیبایی کوه سماموس از فاصله دور در این باره می نویسد:

من راجع به کوهی به این نام (سماموس) تحقیقاتی کرده ام ولی اطلاعاتی به دست نیامد

تا روزی که از کنار دریا در رانکو سفر می کردیم،

قله کوهی پوشیده از برف در پشت جنگل در سمت شمالی جاده

نمودار شد، از راهنمای خودمان اسم آن کوه را پرسیدم گفت: سومام موز.

گفتم : یعنی کوه سمام؟

جواب داد: البته .

ما در ولایت خودمان کوه را موز می گوییم.